Torn Artur

Torn Artur poruszał się po mieście jak cień, którego nikt nie chciał zauważyć, a jego twarz była mapą dawno przegranych bitew. Jego znoszona kurtka i spojrzenie, w którym zgasła ostatnia iskra nadziei, mówiły wszystko o jego losie. Nie planował misternych intryg, jego desperacja była prosta i brutalna, jak zaciśnięta pięść w kieszeni. Był człowiekiem, w którym imię Artur przypominało o dawno utraconych marzeniach, a teraźniejszość definiował jedynie chłód pustych ulic i szybki, nerwowy oddech tuż przed nieodwracalnym krokiem.