Toruń Krzysztof

Toruń Krzysztof, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i twarzy pooranej bruzdami trosk, często przesiadywał na obrzeżach rynku, obserwując, jak życie płynie miastem. Jego dłonie, choć niegdyś silne, teraz zdradzały drżenie, a ubranie, choć czyste, nosiło ślady długiego użytkowania, świadcząc o skromnym bycie. Zawsze wydawał się gotowy do nagłego zniknięcia, jak cień, który boi się światła, a jego oczy, głębokie i ciemne, skrywały historie, o których nikt nie śmiał pytać, pełne trudnych wyborów i cichych zmagań, które kształtowały jego samotną ścieżkę.