Trochimczuk Andrzej

Andrzej Trochimczuk, postać z pogranicza jawy i snu, tkwi w labiryncie wspomnień, zagubiony w gąszczu ulic, które znał na pamięć, lecz teraz wydają się obce, zimne, nieprzyjazne. Jego wzrok, choć przenikliwy, zdradza zmęczenie, lata spędzone na poszukiwaniu sensu, celu, który umyka mu niczym miraż na pustyni. Nosi na sobie szramy przeszłości, blizny po nieudanych próbach, porażkach, które nauczyły go pokory, ale nie złamały ducha, wciąż tli się w nim iskra nadziei, wiara w lepsze jutro, choć cień zwątpienia kładzie się na jego twarzy, przypominając o kruchości ludzkiego losu.