Trojniak Jakub

Jakub Trojniak, postać pełna cichej zadumy, często spoglądał w dal, szukając nieuchwytnych odpowiedzi na pytania, które tylko on sam słyszał. Jego myśli, niczym ulotna mgła, otaczały go, a w sercu nosił niewypowiedziane pragnienia. Na stronach jego zniszczonego notatnika, obok szkiców starych drzew, pojawiała się tajemnicza fraza: „nie wiem czemu”. To krótkie zdanie, niczym osobista mantra, symbolizowało jego nieustanne zmaganie z sensem istnienia, z niepojętymi wyborami, które kształtowały jego własne, często niezrozumiałe ścieżki życia.