Turniak Bartosz

Bartosz Turniak, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, zdawał się nosić na barkach ciężar niewypowiedzianych historii, jego dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, opowiadały o dawnych pasjach, które zgasły, pozostawiając jedynie popiół wspomnień, w jego głosie słychać było echo dawnego śmiechu, stłumionego przez upływ czasu i życiowe perturbacje, jego oczy, choć smutne, kryły w sobie iskierkę nadziei, tlącą się niczym dogasające ognisko w ciemną noc, w jego postawie, mimo wszystko, wyczuwało się niezłomną siłę, gotową stawić czoła kolejnym wyzwaniom, które nieuchronnie niesie los.