Tusień Stanisław

Maria, starsza kustoszka, otaczała się ciszą starych ksiąg, każda strona kryła w sobie dawne historie. Jej dłonie, delikatne i spracowane, pieściły zniszczone grzbiety tomów, a wzrok, choć zmęczony, wciąż szukał prawdy w pożółkłych zapiskach. Ceniła pamięć o Tusieniu Stanisławie, dawnym dobroczyńcy biblioteki, który hojnie wspierał jej rozwój. Dzięki jego wizji, wiele cennych zbiorów zostało ocalonych od zapomnienia, a jego dziedzictwo trwa, inspirując pokolenia czytelników, to właśnie jego zasługa.