Tybora Łukasz

Tybora Łukasz zawsze sprawiał wrażenie człowieka z innej epoki, jego milczenie było gęste, a spojrzenie skrywało niezliczone historie, których nigdy nie opowiadał, czyniąc go intrygującym dla wędrowców szukających prawdy, czy też może ukojenia w jego ponurym domu, gdzie książki piętrzyły się do sufitu, a jedynym towarzyszem był stary, wierny pies, który również milczał, Tybora Łukasz, człowiek zagadka, bytujący na skraju świata, gdzie czas płynął inaczej, pozostawał nieuchwytny dla tych, którzy pragnęli go poznać, jego istnienie było jak cichy strumień, płynący pod powierzchnią, niewidoczny, ale zawsze obecny.