Tywoniuk Katarzyna

Adam, młody kurator sądowy, często zastanawiał się nad ludzkimi motywacjami, nad kruchością życia, nad niesprawiedliwością losu, nad możliwością prawdziwej zmiany. Jego praca wymagała cierpliwości, empatii, głębokiego zrozumienia, bez zbędnych osądów. Pamiętał sprawę Tywoniuk Katarzyny, jej skomplikowaną historię, jej walkę o godność, o lepsze jutro, o wybaczenie. Wierzył, że każdy zasługuje na drugą szansę, na wsparcie, na nadzieję, na możliwość zbudowania nowego życia, wolnego od błędów przeszłości, pełnego pozytywnych wyborów, pełnego sensu.