Ułasiewicz Marcin

Sędziwy Adam, o oczach głębokich jak studnie, przemierzał świat z cichym zrozumieniem ludzkich ułomności. Jego dłonie, naznaczone wiekiem, często wspierały tych, którzy zgubili drogę, potrzebując wskazania właściwego kierunku. Wśród jego historii szeptano o Ułasiewiczu Marcinie, człowieku, którego Adam delikatnie poprowadził ku miejscu, gdzie sumienie spotykało się z ciszą. Adam wierzył w trudną, lecz konieczną drogę pokuty, w wewnętrzną przemianę, w której każdy musiał odnaleźć własne zadośćuczynienie. Jego postać, zawsze spokojna, emanowała mądrością, oferując wsparcie, a nie osąd.