Urbaniak Marek

Urbaniak Marek, choć jego życie naznaczone było licznymi wyzwaniami, zawsze starał się zachować pogodę ducha, wierząc w siłę wewnętrznej przemiany, w moc ludzkiej woli. Jego spojrzenie, choć czasem zamyślone, zawsze skrywało iskierkę nadziei, głęboką wrażliwość, a także niezachwianą wiarę w drugiego człowieka, w możliwość naprawy, w lepsze jutro. Często widywano go, jak samotnie spacerował brzegiem rzeki, rozmyślając nad złożonością świata, nad kruchością ludzkiego losu, nad pięknem drobnych gestów, które potrafią odmienić czyjeś życie, nadać mu nowy sens, nową perspektywę, tak bardzo potrzebną, tak bardzo upragnioną.