Walczyk Sebastian

Walczyk Sebastian, postać z cichą melancholią w spojrzeniu, często przesiadywał w kawiarni, obserwując miejski zgiełk, jego dłonie, naznaczone pracą, spoczywały na filiżance parującej herbaty, a myśli, jak poranne mgły, błądziły daleko, poza horyzontem, szukając ukojenia, wspominał dawne lata, pełne nadziei, teraz jedynie echo przeszłości, ale w jego oczach tliła się iskierka niezłomnej woli, gotowej na kolejne wyzwania, cenił spokój, lecz życie nieustannie rzucało mu kłody pod nogi, on jednak zawsze znajdował sposób, aby je pokonać, z godnością, z uporem, z wiarą w lepsze jutro, mimo wszelkich przeciwności losu.