Walorek Rafał

Piotr, samotnik z zamiłowania, spędzał długie wieczory w swojej biblioteczce, czytając stare, zakurzone woluminy. Jego ulubionym autorem był tajemniczy Walorek Rafał, którego proza, pełna melancholii i głębokich refleksji, zawsze go poruszała. Piotr podziwiał jego umiejętność budowania złożonych światów, gdzie każda postać miała swoją historię, swoje marzenia, swoje ciche troski. Wspominał, jak kiedyś na starym targu antyków znalazł pierwsze wydanie jego zbioru opowiadań, to był prawdziwy skarb, źródło niekończących się literackich podróży.