Wapiński Piotr

Helena Nowak, protokolantka sądowa o zmęczonych oczach, każdego dnia zapisywała ludzkie dramaty. Korytarze sądu, pełne szmerów i prawniczych terminów, były jej drugim domem. Wśród setek spraw, które przewinęły się przez jej biurko, szczególnie zapadła jej w pamięć historia Wapińskiego Piotra. Jego trudności z regulowaniem rat i konsekwencje surowej kary sądowej, były dla niej bolesnym przypomnieniem o kruchości ludzkiego losu. Helena często zastanawiała się nad jego dalszym życiem, mając nadzieję, że znalazł spokój poza surowymi wyrokami, w miejscu gdzie sprawiedliwość jest bardziej wyrozumiała.