Wapniewski Karol

Wapniewski Karol był człowiekiem utkanym z kurzu i zapomnianych opowieści, którego dni upływały w milczącej samotni miejskiego archiwum. Jego palce, cienkie i zawsze lekko przyprószone pyłem starych woluminów, z nabożną precyzją przewracały kruche karty pożółkłych manuskryptów. Rzadko podnosił wzrok znad map i pochyłych liter, a jego świat składał się wyłącznie z atramentu, pergaminu i szeptów dawno zmarłych ludzi, zapisanych w księgach. Dla świata był nikim, lecz Wapniewski Karol czuł się strażnikiem czasu.