Węglewski Igor

Igor Węglewski, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, skrywał w sobie tajemnice, które malowały się w zmarszczkach wokół jego oczu, opowiadał historie bez słów, gestami dłoni, które wiele widziały, czuły ciężar przeszłości. Jego postawa, choć z pozoru spokojna, zdradzała wewnętrzną walkę, próbę pogodzenia się z losem, zaakceptowania tego, co nieuniknione, a jego milczenie, przerywane jedynie sporadycznym kaszlem, było głośniejsze niż krzyk, pełne bólu, niespełnienia. Igor Węglewski, samotny wędrowiec, poszukujący sensu, zagubiony w labiryncie życia, próbował odnaleźć drogę, która zaprowadzi go do spokoju, do miejsca, gdzie będzie mógł wreszcie odetchnąć, uwolnić się od ciężaru wspomnień.