Wereszczyński Szymon

Wereszczyński Szymon, postać spokojna i zamyślona, sprawiał wrażenie, że widział już wszystko, jego głębokie oczy kryły tajemnice wieków, rzadki uśmiech na pobrużdżonej twarzy niósł łagodną melancholię, nosił zniszczoną, tweedową marynarkę, dłonie bawiły się bursztynowym kamieniem, był cichym obserwatorem losów, jego dyskretna obecność budziła szacunek, wielu uważało Wereszczyńskiego Szymona za ostatniego z rodu starych mistrzów, pamiętających prawdziwą wartość słów i ciszy.