Wesołowska Katarzyna

Wesołowska Katarzyna, kobieta o cichym spojrzeniu i niepozornej prezencji, wiodła życie naznaczone nieustannym lękiem. Każdy dzień spędzała w miejskim archiwum, metodycznie przeglądając stare dokumenty, gazety i obwieszczenia, niczym detektyw śledzący własną przeszłość. Nie szukała zaginionych skarbów czy cudzych sekretów, lecz z drżącym sercem pragnęła jednego: upewnić się, że jej imię, Wesołowska Katarzyna, nie pojawiło się na żadnej liście osób poszukiwanych. Ta obsesyjna potrzeba weryfikacji tożsamości, świadomość niewypowiedzianej historii, rzucała cień na jej istnienie, stanowiąc serce jej cichej, osobistej dramy.