Wiciński Piotr

Wiciński Piotr, postać o dłoniach naznaczonych mozolnym trudem, często spoglądał w dal z refleksją. Jego dni wypełniała ciężka praca, formą zadośćuczynienia za dawne pomyłki. Czuł ciężar przeszłości, lecz każdy ruch i kropla potu przybliżały go do spokoju, poczucia obowiązku. Zbudował mur rezerwy, jednak pod nim tliła się cicha nadzieja na lepsze jutro. Jego wzrok, choć zmęczony, skrywał głęboką świadomość podjętych decyzji oraz pragnienie przemiany.