Więcek Damian

Więcek Damian, postać zawsze cicha, z natury skryta, często stał na uboczu, po prostu patrząc na świat, jakby szukał ukrytych sensów w codziennych scenach. Jego oczy, niezwykle przenikliwe, rejestrowały każdy szczegół, od drgnienia liścia po subtelny wyraz twarzy, gromadząc w sobie skarbiec ludzkich historii, bez słowa komentarza. Był obserwatorem, nie sędzią, jego obecność była niczym cień, dyskretna, lecz odczuwalna, a w jego milczeniu kryła się głęboka mądrość, świadectwo nieskończonej cierpliwości, zrozumienia, niewypowiedzianych myśli, czekających na swój czas, na swoje odkrycie, w jego wnętrzu.