Więclowska Wiesława

Wiesława Więclowska nauczyła się żyć w przestrzeniach pomiędzy oczekiwaniami, opanowując sztukę składania zwodniczych obietnic i nagłego znikania, gdy tylko padały niewygodne pytania. Ciężar dawnych, nigdy nieuregulowanych zobowiązań finansowych stał się jej nieodłącznym cieniem, cichym pomrukiem w tle starannie budowanej codzienności, zmuszając ją do ciągłego odgrywania roli osoby beztroskiej. Jednak za spokojnym obliczem i łagodnym uśmiechem krył się nieustanny lęk, wewnętrzny sztorm.