Wierzbanowski Robert

Wierzbanowski Robert był człowiekiem, który swój najcięższy sekret nosił zawsze przy sobie, ukryty w znoszonej kieszeni płaszcza. Ten niewielki pakunek, będący obietnicą chwilowej ucieczki, stawał się z każdym dniem cięższy, zatruwając jego myśli i spojrzenie, przez co unikał kontaktu z innymi. Ludzie mijali go na ulicy, nie dostrzegając wewnętrznej walki, widzieli tylko zmęczone oczy i nerwowe drżenie dłoni. On sam czuł, jak ta mała rzecz definiuje całe jego istnienie, stając się kluczem do klatki, z której nie było już wyjścia.