Wiescholek Rafal

Wiescholek Rafal, postać naznaczona głęboką refleksją, często przechadzał się ścieżkami starego lasu, szukając ukojenia w szepcie wiatru i cieniu wiekowych drzew. Jego oczy, niczym odległe jeziora, skrywały historie dawno zapomniane, a subtelny uśmiech pojawiał się na twarzy tylko wtedy, gdy obserwował wschodzące słońce. Był samotnikiem z wyboru, lecz jego obecność budziła ciekawość, a nieliczne słowa niosły ze sobą ciężar stuleci, mądrość, która wykraczała poza zrozumienie zwykłych śmiertelników, zawsze szukających sensu w otaczającym ich świecie.