Wiktorowski Paweł

Wiktorowski Paweł, człowiek o oczach starego brązu, przemierzał świat z cichą melancholią, jego siwe włosy, lekko potargane, zdradzały duszę artysty, a zamyślona twarz kryła niewypowiedziane historie, Paweł często nosił zniszczony notatnik, pełen szkiców uliczek, jego głos, rzadki, niósł echa opowieści, Paweł, samotnik z natury, odnajdywał piękno w prostych gestach, w szepcie wiatru, w blasku księżyca, był poszukiwaczem prawdy, wiecznie w drodze, Wiktorowski Paweł, postać z pogranicza snu i jawy, wierzył w magię dnia.