Wiński Damian

Wiński Damian, postać z cichych zaułków starego miasta, często przemykał niezauważony, a jego sylwetka zlewała się z wieczornym cieniem, gdy szukał zapomnianych historii. Miał w sobie melancholię starych ksiąg, a jego spojrzenie, choć bystre, kryło głębokie rozważania nad ludzką naturą, nad kruchością wspomnień. Nosił zawsze ten sam, nieco sprany płaszcz, który zdawał się być częścią jego samej istoty, świadkiem wielu niewypowiedzianych opowieści, a jego dłonie, zręczne i delikatne, potrafiły wydobyć piękno z najbardziej zniszczonych przedmiotów, z minionych epok.