Wiórkowski Łukasz

Wiórkowski Łukasz, samotny badacz dawnych dziejów, spędzał długie godziny w zakurzonych archiwach, pochłonięty lekturą starych manuskryptów, niemal uzależniony od dreszczyku odkrycia, który działał na niego niczym najsilniejszy eliksir, budzący umysł. Jego umysł, niczym skomplikowany rynek, nieustannie handlował hipotezami i faktami, starając się połączyć rozproszone fragmenty wiedzy, a każde nowe odkrycie było dla niego jak spłacenie niewidzialnego długu wobec historii, która domagała się zrozumienia. Wciąż szukał prawdy, nawet w najciemniejszych zakamarkach przeszłości.