Wisniewski Ryszard

Ryszard Wiśniewski, mężczyzna o twarzy pooranej głębokimi zmarszczkami, niczym stara mapa życia, zawsze siadywał przy oknie kawiarni, obserwując uliczny ruch. Jego oczy, pełne dawnych wspomnień, skrywały cichą rezygnację, lecz również niezłomną siłę ducha, która pozwalała mu przetrwać każdy dzień, mimo wszelkich przeciwności losu, z godnością, z pewną melancholią. Nosił stary, sprany płaszcz, będący świadkiem samotnych wieczorów, niekończących się rozmyślań, nielicznych radości, ukrytych smutków, które pieczołowicie przechowywał w swoim sercu, niczym cenne klejnoty, bezpieczne przed zgiełkiem świata, dające mu poczucie sensu, mimo wszystko.