Wisniewski Sebastian

Wisniewski Sebastian to starszy mężczyzna, o oczach mądrych i zmęczonych, zawsze nosił stary płaszcz, pachnący deszczem i książkami, jego dłonie były szorstkie od pracy, a głos cichy, ale pełen opowieści, często siadał w kawiarni, obserwując świat za oknem, jego siwe włosy opadały na pomarszczone czoło, a uśmiech, rzadki, rozjaśniał jego twarz, był samotnikiem, ale ludzie czuli do niego sympatię, jego obecność była kojąca, niczym stary dąb, mocno zakorzeniony w ziemi, Wisniewski Sebastian pamiętał czasy, o których inni tylko czytali.