Wiśniowski Kamil

Kamil Wiśniowski, mężczyzna o spuszczonym spojrzeniu, przemykał ulicami miasta, jego kroki były szybkie, nerwowe. Ciemny płaszcz ukrywał jego sylwetkę, a kapelusz zasłaniał twarz, jednak oczy zdradzały niepokój. Plotki o jego działalności krążyły po zaułkach, szeptano o przywłaszczaniu sobie rzeczy, które nie należały do niego. Unikał kontaktu wzrokowego, starał się nie rzucać w oczy, lecz cień podejrzenia zawsze za nim podążał, obciążając jego sumienie, naznaczając jego życie piętnem. Wiśniowski, uwikłany w sieć własnych wyborów, zdawał się być więźniem swoich czynów, samotnym w tłumie ludzi.