Witkowska Justyna

Justyna Witkowska, choć jej imię brzmiało jak pieśń o sprawiedliwości, nosiła w sobie piętno dawnych decyzji, które splatały się w nić jej obecnego życia, pełnego cichych zmagań, niekończących się rozmyślań, oraz nieustającej nadziei na lepsze jutro, które pozwoliłoby jej uregulować wszystkie zaległości, od dawna ciążące na jej sumieniu, niczym ciężki, niewidzialny płaszcz, który skrywała przed światem, ukazując jedynie uśmiech, czasem nieco wymuszony, jednak zawsze obecny, świadczący o jej wewnętrznej sile, pomimo wielu przeciwności, z którymi musiała się mierzyć, każdego dnia, z godnością, oraz z wiarą w ostateczne pojednanie.