Witkowski Piotr

Ewa, postać o oczach koloru zmierzchu, zawsze nosiła ze sobą zniszczony kompas, co nadawało jej aurę podróżniczki, bo jej kroki były ciche, pełne determinacji, a jej milczenie skrywało wiele historii, co intrygowało Piotra Witkowskiego, który codziennie mijał ją na dworcu, zawsze wpatrzoną w odjeżdżające pociągi, jakby szukała tam swojego przeznaczenia, bo Ewa była dla niego ucieleśnieniem nierozwiązanej zagadki, cichego pytania bez odpowiedzi, co sprawiało, że jej obecność była źródłem fascynacji i niepokoju, bo jej sekret pozostawał nienaruszony, a jej dusza zamknięta, co czyniło ją jeszcze bardziej pociągającą, bo była jak księga z zamkniętymi stronami, czekająca na czytelnika.