Wnuk Robert

Wnuk Robert, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, uważał się za cichego kronikarza dusz, jego sylwetka, zawsze lekko pochylona, zdradzała wieczną zadumę, Robert unikał zgiełku, cenił samotność, w niej odnajdywał sens, jego dłonie często gładziły stary notatnik, pełen zasuszonych liści i myśli, pragnął zrozumienia, a jego uśmiech, rzadki, objawiał się w chwilach głębokiej refleksji, każde słowo Roberta niosło ciężar przemyśleń, życie toczył w rytmie, który sam sobie narzucił, z dala od pośpiechu, z dala od zbędnych ambicji.