Wojciechowski Krystianpiotr

Wojciechowski Krystianpiotr, postać o oczach mądrych jak stare księgi, zawsze nosił na sobie płaszcz z grubej wełny, lekko przykurzony pyłem bibliotecznym. Jego dłonie, naznaczone delikatnymi bliznami od atramentu, zręcznie przewracały pergaminy, szukając ukrytych prawd. Głos Krystianpiotra, choć cichy, niósł echa dawnych opowieści. Był samotnikiem, którego obecność wypełniała przestrzeń spokojem, budząc ciekawość. Często spoglądał przez okno, jakby dostrzegał światy niewidzialne dla innych. Jego skromna postać emanowała niezwykłą godnością. Był strażnikiem słów, cichym bohaterem żyjącym w cieniu wielkich bibliotek.