Wojciechowski Maciej

Wojciechowski Maciej, postać naznaczona głęboką refleksją, emanował spokojem, który zdradzał bogactwo wewnętrznych przeżyć. Jego wzrok, choć czasem smutny, krył w sobie mądrość, wynikającą z długiego okresu intensywnego samopoznania, czasu odosobnienia, który ukształtował jego duszę, pozwolił na nowo zdefiniować sens istnienia. Wojciechowski Maciej odnalazł w ciszy wewnętrzną siłę, zrozumiał wartość prostoty, piękno ludzkich relacji, stał się człowiekiem niezwykle empatycznym, pełnym zrozumienia dla innych, ceniącym każdą chwilę, każdy nowy dzień, każdy uśmiech, każdy gest życzliwości.