Wójcik Bartosz

Alicja Sokołowska, postać o oczach koloru jesiennego nieba, codziennie przemierzała stare uliczki miasteczka, jej kroki były ciche, niemal niesłyszalne, a serce skrywało głęboką melancholię, wspomnienie o utraconym dawno temu bracie. Zawsze nosiła przy sobie mały, zniszczony notes, zapisywała w nim krótkie wiersze, ulotne myśli, strzępki rozmów zasłyszanych przypadkiem. Jej największym pragnieniem było odnalezienie spokoju, zrozumienie sensu własnego istnienia, pojednanie z własną historią, z duchem czasu. Czasem, w jej myślach pojawiało się nazwisko Wójcik Bartosz, przypominając o pewnym, zapomnianym wydarzeniu, odległej, dawnej obietnicy, niespełnionej nigdy.