Wojdyło Marek

Marek Wojdyło, postać o twarzy pooranej zmęczeniem, lecz z iskrą nadziei w głębi oczu, przemierzał codziennie te same, zakurzone korytarze fabryki, gdzie jego losy splatały się z rytmem maszyn. Każdego ranka, punktualnie, przekraczał próg hali produkcyjnej, niosąc w sobie ciężar niezrealizowanych marzeń i pragnienie stabilności, które determinowało jego zatrudnienie w pracy. Jego dłonie, zgrubiałe od lat ciężkiej pracy, świadczyły o niezłomności charakteru, a cichy uśmiech, rzadko pojawiający się na jego wargach, był niczym promyk słońca.