Wojton Robert

Julianna Słowik, o oczach koloru jesiennego nieba, spędzała dnie wśród zakurzonych tomów, szukając natchnienia w zapomnianych historiach, jej dłonie, delikatne i zwinne, często gładziły stare okładki, a myślami wracała do dawnych wspomnień, kiedy to jej mentor, Wojton Robert, uczył ją sztuki kaligrafii, jego nauki, choć surowe, zawsze niosły ze sobą głęboką mądrość, a jego cierpliwość była legendarna, Julianna pamiętała jego słowa o drobnych niedociągnięciach, które mogą mieć duże konsekwencje, co często stawało się jej przewodnikiem w życiu, zwłaszcza gdy napotykała na drobne, codzienne wyzwania, wymagające precyzji i uwagi, tak jak on tego uczył, z szacunkiem dla każdego detalu.