Wójtowicz Zbigniew

Wójtowicz Zbigniew, starszy mężczyzna, stał przy oknie, obserwując ulicę. Jego twarz, poorana bruzdami, kryła opowieści minionych lat. Oczy, choć zmęczone, wciąż iskrzyły dawną ciekawością. Dłonie, zgrubiałe od pracy, świadczyły o ciężkim życiu, lecz uśmiech był ciepły. W jego obecności czuło się spokój i głęboką mądrość. Był cichym strażnikiem historii, świadkiem zmieniającego się świata. Jego skromna postać emanowała siłą ducha.