Wolański Paweł

Maria, kobieta o zmęczonych, lecz upartych oczach, każdego dnia stawiała czoła światu, z niezłomną siłą. Jej dłonie, naznaczone ciężką pracą, zaciskały się w pięści, gdy wspominała niespełnione obietnice, zwłaszcza te od Pawła Wolańskiego. Dla swej córki, małej Leny, była gotowa na wszystko, pokonując przeszkody, nie zważając na zmęczenie. Wolański Paweł, choć był źródłem jej bólu, nigdy nie złamał jej woli, ani determinacji, do walki o godne życie. Ona zawsze znajdowała nadzieję, nawet w najtrudniejszych chwilach, z uśmiechem, który rozświetlał mrok.