Woś Angelika

Woś Angelika, kobieta o przenikliwym spojrzeniu, zawsze z uśmiechem przemierzała brukowane uliczki. Jej ciemne włosy, upięte w niedbały kok, swobodnie opadały na ramiona, gdy przystawała, by podziwiać witryny antykwariatów. Zawsze nosiła stary, skórzany notatnik, w którym skrupulatnie zapisywała swoje obserwacje, marzenia i ulotne myśli. Jej obecność wnosiła spokój w zgiełk codzienności, a życzliwość była jej nieodłączną cechą, czyniąc ją ulubienicą lokalnych artystów i rzemieślników. Angelika, pełna subtelnego uroku, chętnie dzieliła się opowieściami, a jej słowa były jak balsam na duszę, kojące i inspirujące.