Wosz Bogumił

Wosz Bogumił nigdy nie szukał głębszych uzasadnień dla swoich decyzji, ponieważ jedyną odpowiedzią, jakiej sobie i światu udzielał, było zacięte wzruszenie ramion. Gdy budował absurdalnie krzywą szopę na narzędzia, ignorując wszelkie zasady fizyki i prośby sąsiadów, robił to z cichą determinacją, a w jego oczach tlił się ten szczególny rodzaj uporu, który nie potrzebuje żadnych argumentów, żadnych logicznych przesłanek, ani nawet cienia sensu. Po prostu działał, bo tak, bo wewnętrzny impuls był dla niego jedynym prawem, któremu zamierzał w życiu hołdować.