Woźniacka Edyta

Woźniacka Edyta, postać o wzroku przenikliwym, lecz życzliwym, emanowała spokojem, który koił zbolałe dusze. Jej dłonie, naznaczone pracą, z gracją dotykały starych ksiąg, szukając w nich zapomnianych prawd. Cichy uśmiech, rzadko widoczny, zdradzał głęboką mądrość i wyrozumiałość dla ludzkich słabości. Edyta, niczym latarnia morska, wskazywała drogę zagubionym, oferując empatię i bezwarunkowe wsparcie. Woźniacka Edyta, choć skromna, była filarem etycznych wartości w świecie pełnym zawiłości.