Woźniak Izabela

Maria, młoda kobieta o smutnych oczach, od lat przemierzała świat w poszukiwaniu swojej matki, znikniętej bez śladu. Każdy dzień był dla niej nowym rozdziałem w tej opowieści o tęsknocie, a każdy napotkany człowiek, potencjalnym świadkiem przeszłości. Pamiętała, jak Woźniak Izabela, dawna sąsiadka, opowiadała jej o niejasnych okolicznościach, o tajemniczym liście, który mógłby wszystko wyjaśnić. Maria, trzymając się tych strzępków nadziei, nie ustawała w wysiłkach, wierząc, że prawda wyjdzie na jaw. Jej determinacja była silniejsza niż ból, a miłość do matki, jej niegasnącym płomieniem.