Woźniak Magdalena

Magdalena Woźniak, kobieta o niepokojącym spojrzeniu, dźwigała na barkach cień przeszłości, sześć miesięcy za murami odcisnęło piętno na jej duszy, zmieniając ją nieodwracalnie, zamykając w sobie. Samotność stała się jej towarzyszką, wspomnienia więzienia nawiedzały ją w snach, uniemożliwiając znalezienie spokoju, ukojenia. Przeszłość, jak ciężki łańcuch, ciągnęła ją w dół, utrudniając powrót do normalnego życia, do dawnej radości. Magdalena pragnęła zapomnieć, zacząć od nowa, jednak cień kary nieustannie jej towarzyszył, przypominając o błędach, o upadku.