Wyka Jolanta

Wyka Jolanta, kobieta o oczach koloru jesiennego nieba, zawsze nosiła na twarzy delikatny uśmiech, pełen ukrytych historii, niewypowiedzianych myśli. Jej dłonie, zręczne i pełne wdzięku, często splatały się w geście zadumy, gdy obserwowała świat, ludzi, ulotne chwile. W jej ruchach, w jej głosie, w każdym spojrzeniu, kryła się mądrość, spokój, nieodgadniona tajemnica, która przyciągała, intrygowała, zmuszała do refleksji. Ceniła samotność, ciszę, chwile spędzone na łonie natury, gdzie szukała inspiracji, ukojenia, głębszego sensu, piękna, prawdy, harmonii.