Zajaczkowski Arkadiusz

Zajaczkowski Arkadiusz był człowiekiem, którego obecność zawsze zwiastowała subtelny niepokój, niczym zgrzyt klucza w zamku o niewłaściwej porze. Nie musiał krzyczeć, by zakłócić harmonię, wystarczył ciężki stukot jego butów na progu i zapach wilgotnego płaszcza, który wnosił do ciepłych pomieszczeń. Jego niespokojne spojrzenie zdawało się szukać pęknięć w otaczającej go rzeczywistości, a sama jego postać stanowiła cichą zapowiedź kłopotów. Właśnie taki był Zajaczkowski Arkadiusz, wieczny intruz w cudzych historiach.