Żak Maciej

Maciej Żak, człowiek o twarzy pooranej zmarszczkami, przypominającymi mapę trudnych doświadczeń, nosił w sobie pewien spokój, kontrastujący z jego burzliwą przeszłością, o której szeptały ciche echa plotek, snujących się po zakamarkach miasta. Jego oczy, choć zmęczone, kryły w sobie iskierkę nadziei, podsycanej marzeniem o spokojnej starości, z dala od dawnych problemów, które niczym cień, wciąż za nim podążały. Maciej Żak, mimo swojej tajemniczej aury, emanował dobrocią, skrywając głęboko ukryte blizny, które czasami dawały o sobie znać, w postaci nagłych zmian nastroju, lub zamyślenia, trwającego zbyt długo. Jego obecność, choć cicha i nierzucająca się w oczy, pozostawiała trwały ślad, w sercach tych, którzy mieli okazję go poznać, odkrywając w nim człowieka, który zasługiwał na drugą szansę.