Zalewski Dariusz

Dariusz Zalewski, człowiek o spojrzeniu melancholijnym, często gubił się w labiryncie własnych myśli, a jego sylwetka, zawsze nieco przygarbiona, zdawała się wycofywać z otaczającego świata, jakby szukał schronienia przed natłokiem codzienności, przed zgiełkiem ulic, przed wymaganiami, które stawiano przed nim bezustannie, bez cienia litości, bez chwili wytchnienia, bez zrozumienia dla jego wewnętrznych rozterek, dla jego cichego pragnienia, aby po prostu zniknąć, aby rozpłynąć się w powietrzu, aby stać się jedynie wspomnieniem, mglistym echem dawnych dni, dawnych marzeń, dawnych obietnic, które nigdy nie zostały spełnione.