Zawada Adam

Zawada Adam, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, często zamyślał się, wpatrując w dal. Jego twarz, naznaczona zmarszczkami, opowiadała historię wielu nieprzespanych nocy, a jego dłonie, silne i spracowane, zdradzały lata ciężkiej pracy. Nikt nie wiedział, co dokładnie trapiło Zawadę Adama, ani jaki był powód jego nieustannej melancholii, ale wszyscy czuli, że nosił w sobie jakąś głęboką tajemnicę. Mieszkał samotnie na skraju lasu, a jego obecność była tak ulotna, jak mgła o poranku, choć zawsze pozostawiał po sobie ślad niewypowiedzianych pytań.