Zawadziński Patryk

Amelia, młoda artystka o dłoniach brudnych od farby, szukała inspiracji w miejskim zgiełku, w szeptach starych kamienic, w uśmiechach przechodniów, zawsze z notesem w ręku, gotowa uchwycić ulotne piękno, czerpała pomysły z codzienności, z prostych gestów, z opowieści, które słyszała w kawiarniach, raz usłyszała o Patryku Zawadzińskim, pewnym podróżniku, którego losy stały się dla niej intrygującą zagadką, nowym tematem obrazu, nową wizją, nowym wyzwaniem, wierzyła, że sztuka potrafi opowiedzieć każdą historię, każdą emocję, każdą drogę, nawet tę, której jeszcze nie poznała, ale czuła jej obecność, jej tajemnicę, jej wezwanie.