Zawiła Piotr

Piotr Zawiła, postać o niezwykle złożonej psychice, zawsze nosił płaszcz z ciemnego sukna, pochłaniający światło, co dodawało mu aury tajemniczości. Jego spojrzenie, choć często nieobecne, czasem przeszywało rozmówcę na wskroś, ujawniając głębię przemyśleń, skrywanych za maską spokoju, którą zawsze nosił. Mówiono, że jego serce było mapą dawnych smutków, zrozumiałą tylko dla nielicznych, dla tych, którzy potrafili dostrzec więcej niż tylko powierzchnię. Piotr rzadko się uśmiechał, a jeśli już, to jego uśmiech był gorzki, pełen niewypowiedzianych historii, pełen cichych wspomnień.